2. Start je eigen actie
  3. Ik ben niet van suiker

Ik ben niet van suiker

Renee van Donk
van totaal € 1.500 (101%)

Ik ben Renee en ik ben 24 jaar. Ik heb op dit moment 9 jaar Diabetes type 1 en dat gaat eigenlijk al jaren met veel ups en downs. Het is tijd dat ik mijn verhaal deel en zelf op sta om geld op te halen om Diabetes eindelijk de wereld uit te helpen. Gelukkig doe ik dit niet alleen en ga ik samen met mijn liefste vriendinnen een Obstakel run doen op 6 mei voor het Diabetes Fonds.

Bekijk alle
€ 15 06-05-2018 | 12:12
€ 10 06-05-2018 | 11:42
€ 15 05-05-2018 | 20:48
€ 15 05-05-2018 | 17:21
€ 20 05-05-2018 | 13:43
Bekijk alle

Mijn verhaal

 30-04-2018 | 19:37 Ik ben niet van suiker!   9 jaar geleden verklaarde Diabetes type 1 mij de oorlog. Op 15-jarige leeftijd leek mij het gevecht met een chronische ziekte best wel te doen. De gedachte alleen al dat ik toe moest geven aan een ziekte kwam niet in mij op. En daar begon een 9-jarig conflict zonder winnaar, nouja eigenlijk alleen maar verliezers. Hoe meer ik er tegen vocht hoe slechter ik mij voelde en hoe minder ik het leven begon te waarderen en ik dacht alleen maar.. Hoe kan dit nou? Ik hou van het leven, ik hou van mensen, ik hou van lachen, sporten, leren en alles wat dit leven te bieden heeft. De Diabetes werd niet alleen een fysieke beperking, nee de diabetes werd een mentale killer die mij elke dag even liet weten dat als ik niet toe zou geven aan mijn ziekte het leven helemaal niet zo leuk is als dat het lijkt.  Accepteren, ik denk dat ik geen woord vaker heb gehoord in mijn leven. Mijn vraag daarop is altijd: waar zit die knop eigenlijk? Wie bepaalt er voor mij dat ik heb geaccepteerd dat ik deze ziekte bij mij moet dragen en er ook nog is mee moet omgaan alsof het mijn beste vriendin is want anders mag ik op de blaren zitten. Mijn vraag is dan ook: heb ik Diabetes geaccepteerd op het moment dat ik 10 x per dag mijn bloedprik omdat het moet volgens de regels? Heb ik Diabetes geaccepteerd op het moment dat ik aan iedereen vertel dat ik het heb? Of dat ik gezond eet of veel sport? Dat ik op tijd mijn insuline spuit en de juiste eenheden? Naar mijn controles ga in het ziekenhuis? Wie kan mij dit uitleggen want ik weet de knop niet te vinden. Ik wilde niet accepteren dat ik rust reinheid en regelmaat nodig had en daarom deed ik allesbehalve wat de Diabetes van mij vroeg. Zoveel was dat eigenlijk niet, als ik er nu op terug kijk. Hoe moeilijk kan het zijn om naar je eigen lichaam te luisteren. Maar in een oorlog geef je niet toe, zeker niet aan je grootste vijand. Het team Diabetes werd steeds groter: mijn ouders, vriend, familie en zelfs vrienden sloten zich aan bij dit team en wilde mij laten weten dat als ik zo door zou gaan het alleen maar erger zou worden.   9 jaar verder en ik geef het op. Dit gevecht moet omgezet worden in kracht, en ik stop met vechten tegen de Diabetes, ik sta op voor de Diabetes. Het is bijna opgelost, we zijn er bijna en nog heel even en dan hoeft niemand meer met Diabetes te leven. Dat zijn de teksten die ik tegen kom op het nieuws, in de kranten en op het internet. Met zoveel vechtlust in mij kan ik niet thuis zitten wachten tot er iets is gevonden voor deze chronische (rot)ziekte. Daarom ga ik samen met mijn lieve vriendinnen een obstakel run doen om geld op te halen voor het Diabetes fonds.   Er is veel geld nodig voor onderzoek en het vinden van een oplossing van Diabetes. Zodat ik en 150.000 andere mensen met diabetes type 1 de strijdbijl kunnen begraven.     Hou van dit leven en wees lief, vooral voor jezelf.   Renee
Lees meer